Η ιδιωτική κατοικία, το σπίτι δηλαδή των αρχαίων Ελλήνων, σε γενικές γραμμές, δεν ήταν και πολυτελές και ανταποκρινόταν στις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων του.
Υπήρχε το φτωχό, μονόχωρο σπίτι των πρώιμων, κυρίως, χρόνωνΈνα ομοίωμα τέτοιου σπιτιού των αρχών τού 7ου αιώνα π.Χ. από το Άργος δίνει ένα παράδειγμα τέτοιων σπιτιών με πρόσταση, ψηλή, δίριχτη (αμφικλινή) στέγη και επιχρισμένους, διακοσμημένους με χρώμα τοίχους. Ένα άλλο παράδειγμα από την κλασική εποχή στις Άνω Σίφες Βοιωτίας, δείχνει ότι και στην ανεπτυγμένη αυτή περίοδο υπήρχαν τέτοια σπίτια.Το πρώτο αυτό στοιχείο απετέλεσε τον πυρήνα όλων των μετέπειτα αρχαίων σπιτιών. Έμεινε ως ο κεντρικός χώρος, ο κατεξοχήν οίκος, μέσα στον οποίο υπήρχε η εστία τού σπιτιού, όπου συγκεντρωνόταν για φαγητό ή για άλλο σκοπό η οικογένεια.
Αλλο στοιχείο ήταν η «μόδα» τού συμποσίου που εισέβαλε στην Ελλάδα από την Ανατολή τον 7ο αιώνα π.Χ. Στο συμπόσιο ελάμβαναν μέρος μόνον άνδρες, ενώ γυναίκες εμφανίζονταν μόνο για να τέρψουν τους άνδρες με την μουσική και το κάλλος τους (αυλητρίδες).
Δημιουργήθηκε, λοιπόν, νωρίς ειδικός φροντισμένος χώρος κοντά στον οίκο για τον σκοπό αυτό, ο ανδρών, όπου περιμετρικά υπήρχαν οι κλίνες, στις οποίες ανακλίνονταν για το συμπόσιο οι άνδρες του σπιτιού και οι προσκεκλημένοι τους.
Δημιουργήθηκε, λοιπόν, νωρίς ειδικός φροντισμένος χώρος κοντά στον οίκο για τον σκοπό αυτό, ο ανδρών, όπου περιμετρικά υπήρχαν οι κλίνες, στις οποίες ανακλίνονταν για το συμπόσιο οι άνδρες του σπιτιού και οι προσκεκλημένοι τους.
